سیاه پوشیده بود ، به جنگل آمد .. استوار بود و تنومند !

مرا انتخاب کرد


دستی به تنه ام کشید ، تبرش را در آورد و شروع به زدن کرد ، محکم و محکم تر

به خود میبالیدم ، دیگر نمی خواستم درخت باشم ، آینده ی خوبی در انتظارم بود

سوزش تبر هایش بیشتر می شد

که ناگهان چشمش به درخت دیگری افتاد ، او تنومند تر از من بود

مرا بی رحمانه رها کرد با زخم هایم ، او را برد ...

و من ماندم با زخمهایی که به من زده بود

و من نه دیگر درخت بودم ، و نه میتوانستم تخته سیاه مدرسه ای باشم

**********

بازی با احساسات مثل داستان تبر و درخت می مونه ..

ای تبر به دست ، تا مطمئن نشدی تبر نزن !

ای انسان ، تا مطمئن نشدی ، احساس نریز ..




بخدا قسم نسبت به کسانی که آنان را به خود وابسته میکنید...




مـــســــواــــــــــیـیــــــــــــد ...!!!

احسنت